അല്പവിശ്വാസം

കാറ്റിലെൻ ജീവിതത്തോണി ഉലഞ്ഞു
അലമാല അതിനും മേലേ ഉയർന്നു
അമരത്തു കർത്താവുറങ്ങുന്നതറിയാതെ
എന്നല്പവിശ്വാസം നിലവിളിച്ചു

കല്ലും മുള്ളുമില്ലാതെ വിശാലമാം
പാതകൾ ഞാനേറേ ആഗ്രഹിച്ചു
ലോകസുഖത്തിന്റെ വേദവാക്യങ്ങളു-
മായൊരു സാത്താനെൻ മുന്നിൽ വന്നു.
കുന്തത്താൽ കുത്തിത്തുറന്നൊരു പാർശ്വത്തിൽ
ചാരിയിരുന്നു ഞാൻ അതുശ്രവിച്ചു.

കല്ലുകൾ അപ്പമാകും വഴി തേടി ദേവാലയത്തിന്റെ ഗോപുരത്തിൽ
ലോകപ്രതാപങ്ങൾ കണ്ടു ഭ്രമിച്ചു
ലോഭമോഹങ്ങൾ തൻ കൊടുമുടിയിൽ
അപ്പോഴും കാണുന്നതില്ല ഞാൻ വീഴാതെ
കാക്കുന്ന കൈകളിൽ ആണിപ്പഴുതുകൾ

കുർബാന

ഒരു കരിക്കട്ടയെ കനലാക്കിമാറ്റുന്ന
കർത്താവിൻ ദിവ്യകാരുണ്യം
തന്നോടുചേർന്നിരിയ്ക്കുന്നവരെ അവൻ
താനാക്കി മാറ്റും രഹസ്യം

ആലവിട്ടിരുളിലുഴരും അജങ്ങളെ
തേടി ഇടയൻ ഇറങ്ങി
താതന്റെ പൂർണ്ണത തേടുന്ന ജന്മങ്ങൾ-
ക്കായോരു പാതയൊരുങ്ങി